…de Qor’aan zou het veelomvattende referentiepunt moeten zijn voor zowel ons (Soennieten) als hen (Shi’ieten), en een middel om éénheid en onderling begrip tot stand te kunnen brengen.
Maar de fundamenten van het geloof zijn bij hen vanuit de wortels gebaseerd op een verkeerde interpretatie ervan (de Qor’aan) en een afwijking van de betekenis van (de manier) waarop het werd begrepen door de Nobele Metgezellen die het direct van de Profeet (salallaahoe ‘alayhie wasellem) hebben gekregen, en ander dan (de manier) waarop het werd begrepen door de Iemaams van Islaam, degenen die het direct hebben ontvangen van notabene dezelfde generatie onder wie de Qor’aan door middel van Goddelijke Openbaring werd nedergedaald.
Maar, één van de meest beroemde en voornaamste Shi’ietische geleerden, uit Nadjaf, Mirza Hoessein bin Mohammed Taqi An-Nawari At-Tabarsi..., schreef in 1292 N.H., bij het graf wat aangewezen wordt als het graf van de Iemaam, het boek
‘Fasloel-Khitaab fie Ithbatti Tahriefi Kitaab Rabbil-Arbaab’ (Het doorslaggevende Woord betreffende het Bewijs van de Verandering van het Boek van de Heer der Heren). In dit boek verzamelde hij honderden teksten van Shi’ietische geleerden uit verschillende tijdperken die beweren dat er met de Qor’aan geknoeid is; dat er zowel zaken aan zijn toegevoegd maar ook zaken van zijn weggelaten.At-Tabarsi’s boek werd in Iran gedrukt, in 1298 N.H., en de verschijning ervan veroorzaakte veel oproer, en verijdelde het voornemen van bepaalde Shi’ieten dat hun twijfels over de authenticiteit van de Qor’aan, beperkt zou moeten blijven tot de elite van religieuze geleerden en persoonlijkheden. Zij hadden het liever gezien dat deze beweringen niet bijeengebracht waren in één enkel boekdeel, om (vervolgens) overal verspreid te worden, aangezien het als bewijs tegen hen gebruikt kon worden
0 reacties:
Een reactie posten